Je bent professioneel communicator, en op een dag belt er een notaris aan. Hij wil een website, en hij wil tekst. Voor op die website, maar ook voor brieven en, vooruit, een mailing. En dat wil je ’m ook allemaal graag geven. Dus: aan de slag.

Een notaris is een saaie lul, laten we daar niet moeilijk over doen. Hij heeft een ondoorzichtig, stoffig en ingewikkeld beroep, en hij is ook nog eens vreselijk duur. Gelukkig hebben mensen een notaris nu eenmaal nodig (mooi meegenomen). Maar hoe ga je ervoor zorgen dat dit de Notaris der Notarissen wordt? Plumeau?

Laten we het nu eens over de tekstkant van deze klus hebben (een blauwe of bordeauxrode site met een mooi vrijstaande vulpen en sierlijke kopjes is immers zo gemaakt). We buigen ons vandaag over een inleidende tekst voor de site.

Je zit achter je pc. De cursor knippert neurotisch op een digitaal vel. En je begint...

“In ons statige pand aan de Victorialaan, ontvangen wij al generaties lang cliënten van divers pluimage. Onze dienstverlening, welke gekenmerkt kan worden als ‘serieus en degelijk’, strekt zich uit over een breed spectrum van het Notarieel recht, zodat wij immer de juiste juridische instrumenten kunnen inzetten.” Zo, dat staat. Denk je dan. En het is allemaal nog waar ook. Maar waarom is het dan toch waardeloos? Het begint al bij de eerste zin. Dat ‘statige pand’. Als lezer voel je je portemonnee al direct lichter worden. En het schept bovendien een enorme afstand. Die tweede zin dan, die moet ook nodig geschopt worden. Het gebruik van het woord ‘welke’ is bijzonder in zwang. Terwijl ‘die’ gewoon veel beter en eenvoudiger is. Vermijd in godsnaam die clichés. Geen ‘met betrekking tot’, ‘ten aanzien van’ en dat soort onvriendelijke woordcombinaties. Er is altijd een kort en simpel alternatief, dus gebruik dat ook. Het maakt zinnen vanzelf lekkerder. Nog maar eens proberen...

“Bij Notariskantoor Van der Vloed weten we wat onze klanten willen.” Ho, stop! Dat is ongetwijfeld waar, maar het is ook wel het mínste wat je van een notariskantoor mag verwachten. Dat schiet dus niet op. Alles selecteren en, hop, delete. Verder...

“Notariskantoor Van der Vloed luistert altijd goed naar de cliënt. Zo kunnen wij een weloverwogen afmeting maken met betrekking tot onze dienstverlening.” Mmmm. Stel je voor dat je nét voor zijn bureau bent gaan zitten, en vóór je je mond opentrekt begint hij al te adviseren. Dat pik je niet. Dus dat van dat luisteren, tja, da’s logisch. En dan, ik noemde het net al, dat verschrikkelijke ‘met betrekking tot’. Een echte zinmoordenaar. Alsof je een stofzuigerzak moet leeg eten. Dan maar eens op de minder formele toer...

“Mensen, daar gaat het om. En bij Notariskantoor Van der Vloed weten we dat als geen ander. Wij zien de mens achter de cliënt, omdat we zelf ook mensen zijn. Elke cliënt heeft zijn eigen verhaal” Dat lijkt goed te gaan. Niet te veel moeilijke woorden. Geen al te lange zinnen. Maar toch smaakt het niet lekker genoeg. Het ligt er namelijk veel te dik op. Het is een véél te opvallende manier om sympathiek over te komen. Dat moet je namelijk niet uitleggen; dat moet blijken uit wat je zegt. Laat de lezer zelf die conclusie trekken, dan hakt het er veel meer in. Nog maar eens een poging.

“U zoekt een notaris? Dat komt dan mooi uit! Want wij zijn toevallig notaris, en we zijn er óók nog eens heel goed in, zeker te weten. Echt wel!” Nee. Je begint nu echt gevaarlijk uit de bocht te gieren. Straks ga je, in je krampachtige poging de zaak te populariseren, Van der Vloed nog een ‘flex’ kantoor noemen. Met ‘vet wrede’ partners. Dit gaat nergens heen. Even de hond uitlaten...

Wat is nu de oplossing? Hoe zorg je ervoor dat je de notaris notaris laat zijn, maar er tóch iemand van vlees en bloed van maakt? Hoe verkoop je dit wandelende stuk noodzakelijk kwaad? Ik zou het misschien zo aanpakken:

“Ooit een notaris met een clownsneus gezien? Ooit onbedaarlijk gelachen om de mop van een notaris? Waarschijnlijk niet. Maar dat wílt u ook niet.

Als notaris houd je je bezig met de toekomst van andere mensen. Simpel gezegd. En daar kun je natuurlijk niet voorzichtig genoeg mee omgaan. Het betekent een enorme verantwoordelijkheid, en het zorgt vanzelf voor wat afstand. Maar het betekent niet meteen dat we onbereikbare robots zijn. Wij, als notarissen, moeten altijd weer de mix tussen mens en materie proberen te vinden. De balans tussen u en jij. En als u dat wilt, houden we het bij het laatste.”

Kijk, als je direct de angel uit de ‘conversatie’ trekt, ben je al half binnen. Er bestaan nu eenmaal vooroordelen, dus maak daar gebruik van. Hier wordt, in mensentaal, uitgelegd waarom een notaris doet zoals hij doet. Natuurlijk: dat weten mensen meestal wel. Maar het kan geen kwaad te onderstrepen dat deze notaris zich daarvan bewust is. Hij staat niet boven (de mening van) de massa.

In dit hele stuk komt trouwens geen één keer de naam van het kantoor voor. En dat is ook niet nodig. Je bent immers op de site van Van der Vloed. En het hysterisch herhalen van die naam leidt alleen maar af.

We breken hier een lans voor de notaris in het algemeen. En daaruit blijkt dat Van der Vloed genoeg zelfvertrouwen heeft om het voor zichzelf én zijn collega’s op te nemen. Je zégt het niet, maar het is wel duidelijk. Dat leest en voelt prettig.

Volgende keer gaan we misschien sokken verkopen.

• Home
• Artikelen
• Colofon